Ο Όμηρος ταυτίζει τη δάφνη με τη δόξα, την υπεροχή και τη δύναμη και για το λόγο αυτό διατηρήθηκε ως έπαθλο σε νικητές των Ολυμπιακών αγώνων τα επόμενα χρόνια.
Χρησιμοποιείται κυρίως ως άρτυμα για τις αρωματικές του ικανότητες αν και ο Ιπποκράτης το χρησιμοποιούσε ως αναλγητικό από τους πόνους του τοκετού και ανέφερε πως το αιθέριο έλαιο θεράπευε τη στειρότητα.

Ο Διοσκουρίδης τα συνιστούσε εναντίον των ρευματισμών, της αρθρίτιδας, της δυσπεψίας και της αεροφαγίας.

Παραδοσιακά στην Κρήτη χρησιμοποιούσαν το δαφνέλαιο για εντριβές στο τριχωτό της κεφαλής κατά της τριχόπτωσης.

Η δάφνη δρα ως αντισηπτικό, σπασμολυτικό, αρωματικό, πεπτικό, χολαγωγό και εφιδρωτικό και βοηθά σε προβλήματα κολικού, δυσπεψίας, μετεωρισμού, ανορεξίας, καταρροή, βήχα και κρυολογήματα.

H δάφνη συνήθως προστίθεται στα φαγητά σε μικρές ποσότητες, δίνοντας ιδιαίτερο άρωμα. Αυτό που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό είναι ότι η δάφνη βοηθάει στην καλύτερη πέψη των φυτικών πρωτεϊνών, όπως π.χ. στις φακές!

Έντονο μυρωδικό. Μπαίνει ως βάση σε όλους τους ζωμούς και τις σάλτσες. Το φύλλο δεν σερβίρεται, γιατί δεν τρώγεται. Πολύ καλός είναι ο συνδυασμός της με το χταπόδι, απαραίτητη η παρουσία της στο στιφάδο με κρεατικά ή θαλασσινά. Αγαπά το ξίδι.